SOWA OPAC : Gminna Biblioteka Publiczna w Lipowej

46832

Książka

W koszyku

oceń

Opowiadania bizarne / Olga Tokarczuk. - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 2018. - 249, [6] stron ; 22 cm.

Autor

Tokarczuk Olga (1962- ). Autor

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Gatunek

Opowiadania i nowele

Wszyscy jesteśmy bizarni. Zaskakujące i nieprzewidywalne opowiadania, dzięki którym inaczej spojrzymy na otaczającą nas rzeczywistość. Pochodzące z języka francuskiego słowo “bizarre” znaczy dziwny, zmienny, ale też śmieszny i niezwykły. Taka właśnie - zadziwiająca i wymykająca się wszelkim kategoriom - jest książka Olgi Tokarczuk. 10 opowiadań. Każde z nich toczy się w innej przestrzeni. Wołyń w epoce potopu szwedzkiego, współczesna Szwajcaria, odległa Azja i wyimaginowane światy. W każdej z tych przestrzeni Olga Tokarczuk odkrywa dziwność. Skąd pochodzi poczucie dziwności? Czy dziwność jest cechą świata, czy może jest w nas? Czy zwyczajność w ogóle istnieje? Rozmach fabularny i tematyczny, a także zmienny rytm opowiadań sprawiają, że czytelnik ani przez chwilę nie może być pewny tego, co wydarzy się na kolejnej stronie. Olga Tokarczuk wytrąca z poczucia bezpieczeństwa i skłania do refleksji nad współczesnym światem i nami samymi, czyni to czasem żartobliwie lub za pomocą makabreski, a w kilku przypadkach także za pomocą dystopijnych wizji.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Lipowa

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 821.162.1-3 (1 egz.)

Wypożyczalnia Filia Leśna

Brak informacji o dostępności: sygn. 821.162.1-3 (2 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga dotycząca innej dostępnej postaci fizycznej

Dostępne także jako e-book.

Recenzje:

Najgorsze bywa to, co powtarzalne, rytmiczne, niezmienne, przewidywalne, nieuchronne i bezwładne – to, na co się nie ma wpływu, a co chwyta w swoje kleszcze i targa ze sobą do przodu. / O. Tokarczuk Napisać, że Olga Tokarczuk jest wybitną polską pisarką, to jakby nic nie napisać. Laureatka wielu prestiżowych nagród, w tym dwukrotnie Nagrody Literackiej Nike za powieść Bieguni (2008) oraz za Księgi Jakubowe (2015), uhonorowana Nagrodą The Man Booker International Prize 2018 za powieść Bieguni. (...) Tokarczuk to pisarka przenikliwa, obserwująca, nieszablonowa, zaskakująca, bezkompromisowa, nie dająca się zamknąć w żadne ramy. W najnowszej książce Opowiadania bizarne zabiera czytelników w niezwykłą wyprawę do świata jawy, snu, tajemniczości, groteski, fantastyki, a nawet grozy.
Zbiór składa się z dziesięciu opowieści i już sam jego tytuł przyciąga uwagę. Bizarre to słowo pochodzące z języka francuskiego i oznaczające coś dziwnego, niezwykłego, śmiesznego. Część opowiadań toczy się w rzeczywistym świecie, niektóre w wyimaginowanym. Oba światy pisarka, w swoim niepowtarzalnym stylu, zgrabnie przeplata i łączy. Każde z opowiadań przedstawia, jak zawiłe mogą być ludzkie losy i że nic w życiu nie jest takie oczywiste. Człowiek, którego widzisz, nie dlatego istnieje, że go widzisz, ale dlatego, że to on na ciebie patrzy. Autorka pisze o względności wszechrzeczy i o tym, że wszystko zależy od strony, z której patrzymy na dane przedmioty, zjawiska, ludzi. Widać w tym zarówno jej dystans do świata, jak i do samej siebie. Uważa, że są rzeczy gorsze niż śmierć, na przykład trwanie w codzienności, która jest nie do zniesienia. Niektóre z opowiadań są jakby niedopowiedziane, z powodzeniem mogłyby stać się zalążkiem dłuższej historii. Cały zbiór jest jednolity pod względem artystycznym, stylistycznym i językowym, różnica pojawia się w jakości opowiadań oraz ich tematyce. Jedne są pod tym względem lepsze, drugie ciut gorsze, jedne ciekawsze, inne nieco mniej, ale dzięki tej różnorodności każdy może znaleźć tutaj coś dla siebie.
Mnie najbardziej przypadło do gustu opowiadanie Przetwory. To opowieść o matce, która tak kocha i przewiduje, że wybiera dla swojego syna coś, co wydawałoby się straszne, ale tak naprawdę dla niego okazuje się być wybawieniem. Tokarczuk pisze, że matki bezwarunkowo kochają swoje dzieci, po to zresztą są, żeby kochać i wybaczać. Ta opowieść według mnie idealnie ukazuje niezwykłą, choć makabryczną zapobiegliwość matki.
Olga Tokarczuk potrafi prowadzić narrację w taki sposób, że czytelnik podąża za nią jak zaczarowany. Snuje niesamowite wizje przyszłości: klonowanie, żywność hodowana w inkubatorach, bakterie rozkładające plastik, eony, egony, egotony, transfugacja. Pisarka to wszystko skrzętnie zbiera, przyprawia dużą dozą czarnego humoru i gotuje w jednym kotle, mieszając pięknym językiem, stylem, niebanalną treścią jak warząchwią, a rezultatem tego jest wyśmienita literacka potrawka. Czy jednak będzie to lektura smaczna czy niestrawna, o tym już muszą Państwo przekonać się sami.
Małgorzata Koźma Biblioteka Kraków

Inne wydania: